Tłumaczenie ekwirytmiczne |

Tłumaczenie ekwirytmiczne (z łac. aequus – równość i rytm) – przekład na inny język libretta opery, tekstu oratorium, kantaty, romansu, pieśni itp. op. wok. i wok-instr. gatunek, który ma służyć jako zamiennik oryginalnego tekstu tych dzieł. przy egzekucji. W tym celu przekład od strony rytmu musi w pełni odpowiadać („być równy”) oryginałowi i jego odczytaniu przez kompozytora, czyli tekstowi nutowemu. Wyjątkowo dopuszcza się fragmentację pojedynczych długich dźwięków tekstu muzycznego, ligę dwóch lub więcej krótkich dźwięków o tej samej wysokości. W przypadkach, gdy szczególnie wybijające się dźwięki w melodii (punkty kulminacyjne ogólne i lokalne itp.) podkreślają określone słowo, które ma indywidualne znaczenie, pożądane jest, aby w tłumaczeniu w tym miejscu znalazło się słowo odpowiadające mu znaczeniem w innym języku . Pełna zgodność między układem słów o tym samym znaczeniu w oryginale iw E. s. okazuje się niemożliwe ze względu na różnicę w strukturze słów jednowartościowych w rozkładzie. języki (liczba sylab, położenie akcentu itp.), a także w związku z ich odmienną gramatyką. zbudować. Dlatego E. str. odpowiada muzyce w mniejszym stopniu niż tekst oryginalny. Nieuniknione odchylenia w strukturze semantycznej przekładu są mniej szkodliwe dla całościowego wrażenia w utworze, gdzie muzyka ma charakter uogólniony, oddający ogólny nastrój poezji. tekst lub jego część: w przypadkach, gdy muzyka podąża za emocjonalnym podtekstem każdej frazy, a nawet każdego słowa, wpływają one bardzo wyraźnie. Poważnym problemem jest również stosunek sztuk. wartość oryginału i tłumaczenia. Ważne jest tu nie tylko to, że praca poety-tłumacza jest tylko „drugorzędna”, ale i ta świetna techniczna. ograniczenia E. p. są bardzo krępujące. Z tym wszystkim E. p. okazują się przydatne, bo wydajność w danym kraju wok. i wok-instr. szturchać. kompozytorzy innych krajów z E. s. przyczynia się do większej dostępności tych op. do szerokich mas słuchaczy.